Kojima, Kojima. Senin Magnum Opus’un olarak görülen bir oyunu sensiz remaster yaptılar ha! Neyse ki sapık gibi her yere yazdığın adını silmemişler. Şanslısın valla, iyi ki Japonlar “emeğe saygı”cı.
Artık itiraf etmenin zamanı geldi. Her ne kadar bu beni kahretse de, evet, ben hayatımda hiç bir MGS oyununu bitirmedim. Oynadım, şans da verdim. Ama bitirecek zamanı bir türlü yaratamadım. Klasik, hep araya bir şeyler girdi yine. MGS:V özellikle güçlü açılışıyla beni içine çekmişti. 2019 gibi yanlış hatırlamıyorsam birkaç saat zaman ayırmıştım. Aynı şekilde birkaç yıl önce retro koleksiyon amaçlı aldığım MGS:IV da PS Plus aracılığıyla sahip olduğum oyunlardandı. Playstation’un Plus kapsamında PS3 oyunları verdiği dönemden. Vay be. Her neyse, ona da bir türlü başlayamadım. İki yıl önce de Konami’nin yaptığı Master Collection Vol 1’i satın aldım. Ondan da MGS 2 ve 3’e başlamıştım. Ve evet, onları da birkaç saat oynayıp bıraktım. İlgimi çekmediğinden değil aksine o kadar girmek istiyorum ki bu evrene. Göreyim yani, neymiş kimmiş şu Kojima. Ama hep bir şey giriyor araya yahu!
Konami sağolsun yine efsane ötesi bir yerel fiyat ile çıktı oyun. $70 yerine $32. Her firma şunu yapsa varya o kadar kıyak olacağız ki. Yarı fiyatından bile az. Helal olsun valla!
Oyunun yorumları da olumlu diyebilirim. Üçüncü oyunun bir remaster’ı aslında MGSΔ. Seride kronolojik olarak ilk oyun olduğundan da giriş için de güzel bir fırsat yani. Orijinal oyundaki mekaniklerin hiçbirine dokunulmamış. Bölüm aralarındaki loading sekansları bile birebir aynı bırakılmış. Çevre kalitesi efsane duruyor ve modeller gerçekten çok göz alıcı. Ama animasyonların güncellenmemesinden dolayı yer yer sırıttığını da belirtmişler sinematiklerin. Olsun, n’apalım.
Backlog’umdaki oyun sayısı Çinliler’in günlük yediği pirinç sayısı kadar fazla olduğundan bu aralar alıp deneyecek vaktim hiç yok. Fakat bir gün senin için geleceğim MGSΔ!
Bir yanıt yazın